Lilja sprengir atómbombuna

Lilja Mósesdóttir lýsir yfir stórstyrjöld gegn lygum og spillingu vinstri flokkanna. Hún segir sig úr gríðarlega mikilvægum starfshópi stjórnarþingmanna og gefur þar með algert frat í vinnubrögð og markmið félaga sinna. Þessi úrsögn er mikil sprengja en sjálfa atómbombuna sprengdi Lilja þó í gær á Facebook:

"Ármann Jakobsson réttlætir Magma-klúðrið með því að Icesave-skrípaleikurinn hafi tafið góð mál. Ég kannast ekki við þá töf. Þingflokkurinn ræddi málefni Magma við ráðherra sína á fundum í sumar og haust. Þingflokkurinn samþykkti að fela fjármálaráðherra að finna leið til að tryggja að hlutur Geysis Green í HS orku færi í almannaeigu. Þingflokkurinn vissi ekki betur en að sú vinna væri í gangi."

* 

Þarna segir Lilja berum orðum að Steingrímur Sigfússon hafi svínað gróflega á þingmönnum Vinstri grænna. Þessi vinnubrögð minna ekki lítið á baktjaldamakk Villa Vill og Björns Inga í REI-málina. Það mál tortímdi ekki aðeins borgarstjórnarmeirihlutanum - það tortímdi líka Villa og Birni Inga.

*

Það þarf engan speking til að sjá að hafið er dramatískt einvígi milli konunnar og karlsins. Eins og segir í gömlu, góðu vestrunum: this town ain´t big enough for both of us. 

 

 

  

Segir sig úr ríkisfjármálahópi

Ráðskona Atla og trunta keisarans

Rómverski keisarinn Caligula átti sér eftirlætishest sem hét Incitatus. Svo miklar mætur hafði Calicula á hesti þessum að hann veitti honum þegnrétt í Rómaborg og skipaði honum jafnframt sess í öldungaráði þeirra Rómverja, senatinu. Ekki er þó upphefð truntunnar öll talin, því keisarinn hugðist gera hann að konsúl, sem var ein helsta virðingarstaða Rómaveldis, en óvíst er hvort sú ætlan komst til framkvæmda.

Caligula má telja til betra máls að hann var illa haldinn af sýfilis, sem lagðist á taugakerfið og gerði hann snarvitlausan. Ekki er vitað með vissu hvað Atli Gíslason hefur sér til málsbóta annað en það að vera forskrúfaður vinstri durtur, þröngsýnn og fremur leiðinlegur stjórnmálamaður.

En blóðugt er til þess að vita að skattpeningum Íslendinga skuli varið til slíkrar endemis þarfleysu meðan aldraðir svelta, sjúkir kveljast og heilbrigðir flýja land vegna atvinnuleysis og fátæktar.

Fagna kynjagreiningu

Hengiflugið lokkar

Einu sinni var Reykjavík fallegur bær og vellauðugur, það var þegar Sjálfstæðisflokkurinn sat einn við stjórnvölinn. Svo var sem eitthvað brysti - trúnaður milli íbúanna og Sjálfstæðisflokksins - og R-listinn komst til valda. Á örskammri stundu breyttist Reykjavík úr stöndugri höfuðborg vestræns ríkis í hættulegt skuggahverfi þar sem allt er á heljarþröm, botnlausar skuldir, örbirgð og óráðsía.

Eftir viku munu Reykvíkingar steypa borginni út í enn verra kviksyndi en áður. Margir leggja hart að sér til að sjá eitthvað jákvætt við Jón Gnarr og hyski hans og verði þeim að góðu.

Reykjavík er ekki jafn illa stödd og sum þau sveitarfélög sem lotið hafa vinstri stjórn um langan aldur og eru svo gott sem gjaldþrota. En Reykjavík stendur eigi að síður ekki víðsfjarri bjargbrúninni og sérstaklega er Orkuveitunni hætt við að velta fram af hengifluginu ef eigi er gætt ítrustu varúðar.

En hengiflugið lokkar. Sjálfseyðingarhvöt kallaði Freud þetta fyrirbæri. Far vel, kæra borg.

Besti flokkurinn með 8 fulltrúa?

Íhaldið er alltaf best

Það er gaman að sjá þessi tvö geysisterku sveitarfélög: Seltjarnarnes og Garðabæ. Þar hefur Sjálfstæðisflokkurinn fengið að stjórna einn og þar hafa engir vinstri menn með lafandi eyru fengið að koma nálægt stýrishjólinu. Þess vegna eru þessi sveitarfélög auðug að gulli og gersemum og skulda nánast ekki neitt.

Íbúarnir eru hamingjusamir, vinna sína vinnu, greiða glaðir sitt útsvar, senda börnin sín í góða skóla og búa við frábæra heilsugæslu. Á fjögurra ára fresti labba þeir brosandi í kjörklefana og krossa hlæjandi við D. Annað kemur ekki til greina. Þeir vita að B, VG og S eru leiðarvísar til glötunar, skuldafens og fátæktar, ræfildóms, iðjuleysis og eiturlyfjaneyslu.

Þar sem Sjálfstæðisflokkurinn fær að stjórna einn, þar er allt í himnalagi. Íhaldið er alltaf best. 

Allt í góðu á Seltjarnarnesi?

Þau svíkja ættland sitt í tryggðum með leti og ómennsku

Allra versta úrræði stjórnvalda er að selja útlendingum auðlindir þjóðarinnar. Við viljum vera sjálfstæð þjóð í okkar eigin föðurlandi og til þess verðum við að eiga auðlindir okkar óskertar. Ef við látum moldríka útlendinga ryksuga landið og miðin þá er ekkert eftir handa niðjum okkar.

Ríkisstjórnin er búin að hafa eitt og hálft ár til þess að bregðast rétt við í þessu máli en það hefur hún ekki gert. Stjórnarþingmenn fórna höndum afsakandi og segja: ég er ekki ánægður með þetta en því miður er víst of seint að gera nokkuð.

Það er hægt að svíkja land sitt í tryggðum með ýmsu móti. Ögmundur, Lilja, Vinstri grænir eins og þeir leggja sig svo maður tali nú ekki um hina óþjóðhollu Samfylkingu - öll hafa þau svikið ætt land sitt í tryggðum með letinni og hyskninni. 

Eru til einhverjir heiðvirðir vinstri menn á Íslandi? Ef þeir eru til þá skora ég á þá að koma vitinu fyrir þingmenn sína og það strax.

Magma fær 14,7 milljarða

Vaðmálsskríll og flibbaskríll

Nú er sótt að litla Íslandi úr tveim áttum. Öðru megin ræðst fram grimmdarleg hersveit ótíndra ofbeldismanna sem bítur fótleggi manna, slær konur, veitist að þingvörðum og eys úr koppum sturlunar sinnar yfir virðulegan embættismann íslenska ríkisins.

Úr hinni áttinni keyra fram skæðustu bryndrekar íslensku lögfræðingastéttarinnar, Gestur Jónsson og Sigurður G. Guðjónsson. Þeir eru ekki knúnir af díselolíu heldur takmarkalausu fjármagni Baugsliða og þeirra nóta.

Öðru megin hvæsir vaðmálsskríllinn. Hinu megin stendur hvítflibbaskríllinn og berar tennurnar. 

Mikill mannfjöldi í héraðsdómi

Gerum okkur engar vonir

Braskararnir gefast ekki upp bardagalaust. Þeir tefla fram óvígum skriðdrekaher snjöllustu lögfræðinga landsins. Sigurður G. Guðjónsson gefur tóninn með yfirlýsingu í dag. Sigurður hótar Steinunni með breskum og bandarískum lögmönnum ef hún afturkallar ekki þegar í stað allar ásakanir á hendur skjólstæðingi sínum, Pálma Haraldssyni.

Skriðdrekaforingjarnir hafa sýnt hvers konar aðferðum þeir hyggjast beita í stríðinu gegn réttvísinni. Þeir láta ekki ná sig í síma - Gestur Jónsson - og sveinar þeirra brúka kjaft við sýslumanninn og segjast ekki vera neinar senditíkur hans, þegar sýslumaður biður þá kurteislega um að koma skilaboðum til skriðdrekaforingjanna. Braskararnir láta heldur ekki ná í sig í síma og gefa ekki einu sinni upp heimilisföng. Svo verða þeir allir fjúkandi reiðir og yfir sig hneykslaðir  þegar þeir lesa um stefnurnar í dagblöðum.

Þegar Baugsmál hófust beittu Bónusfeðgar og lögmenn þeirra ófyrirleitnustu bardagalistum Íslandssögunnar. Þeir bjuggu til þá kenningu að málshöfðun gegn þeim væri ekkert annað en ofsóknarbrjálæði Davíðs Oddssponar, sem einlægt væri með öll spjót úti að klekkja á bestu sonum Íslands. Baugspennarnir keyrðu á öllum stimplum daga og nætur árum saman og drógu ekki af sér. Þorsteinn Pálsson fyrrverandi formaður Sjálfstæðisflokksins hafði ritstjórnarlega umsýslu með rógsherferðinni, hann stakk hnausana en þeir Þorvaldur Gylfason, Hallgrímur Helgason og Gunnar Smári Egilsson skáru torfið.

Þetta verður ójafnt stríð. Braskararnir hafa Baugsmiðlana og þeir hafa skriðdrekahersveit lögfræðingastéttarinnar. Gerum okkur engar vonir um að réttlætið nái fram að ganga.

Óskað eftir kyrrsetningu hér

Saklaus uns sekt er sönnuð?

Hversu oft hefur maður ekki heyrt gömlu klisjuna „saklaus uns sekt er sönnuð“? Lögfræðingar, sem vinnu sinnar vegna þurfa oft að verja vondan málstað, hneigjast til að slá um sig með þessari klisju og túlka hana svo að ekki megin undir neinum kringumstæðum gera ráð fyrir sekt manna við rannsókn mála. 

Oftar en einu sinni hef ég séð óprúttna lögfræðinga hampa þessari klisju í greinaskrifum, trúlega til þess að virkja almenningsálitið gegn lögreglu og saksóknara. Og þessari klisju er víða hampað þessa dagana. Menn verða strax að gera sér grein fyrir því að klisjan er rökleysa frá upphafi til enda. Það er gjörningurinn sjálfur – morðið, þjófnaðurinn, nauðgunin – sem ákveður sekt manna en ekki dómstólar. Morðingi er jafn sekur hvort sem saksóknara tekst að sanna sekt hans eða ekki. 

„Saklaus uns sekt er sönnuð“ hvílir á eldri, latneskri klisju: ei incumbit probatio qui dicit, non qui negat.  = sönnunarbyrðin hvílir á honum sem ákærir, ekki þeim sem neitar. 

Þetta er hugsun hins íslenska réttarríkis. Hvorki almenningi, lögreglu eða saksóknara ber minnsta skylda til þess að líta á sakborning sem saklausan mann þótt dómur hafi ekki fallið í máli hans.

 Strax eftir hrunið komu fram kröfur um að eignir braskanna yrðu kyrrsettar. Þessu var harðlega andmælt af ýmsum og óspart vitnað í margnefnda klausu. En það voru mistök að hlusta á mótbárurnar. Þeir sem kröfðust kyrrsetningar standa með pálmann í höndunum en hinir sem andmæltu sitja uppi með skömmina.    

Óska kyrrsetningar eigna

VG logar stafna á milli

Vinstri grænir hafa tekið út miklar þjáningar í sambúðinni við Jóhönnu Sigurðardóttur. Sárum lægingum hafa þeir mátt kyngja og verst hefur þeim hugnast sú árátta sumra Samfylkingarmanna að efla atvinnulífið með ýmsu móti.

Og nú ætlar Samfylkingin að gera þeim þá skráveifu að standa við stjórnarsáttmálann, sameina ráðuneyti og láta Jón Bjarnason taka pokann sinnn.

Þessi ríkisstjórn hefur á skammri ævi markað sér sæti sem lélegasta stjórn Íslandssögunnar og í þau fáu skipti sem hún hyggst gera eitthvað af viti ber öllum heiðvirðum mönnum skylda til þess að efla hana til dáða, hvar í flokki sem þeir standa. Sameining ráðuneyta með tilheyrandi skilvirkni og sparnaði er ótvírætt framfaraskref. Það yrði líka stórbrotinn ávinningur að losna við Jón Bjarnason, sem ótvírætt er leiðinlegasti og lélegasti ráðherrann í lélegustu ríkisstjórninni.

Samfylkingin vill stíga heillaskref en VG logar stafna á milli.

Tímasetning sameiningar óákveðin

Mig dreymdi Halldór Ásgrímsson í nótt

Ósköp var notalegt að sjá gamla greifann, gráan fyrir hærum, settlegan, rósaman og háttvísan að vanda. Við Íslendingar eigum Halldóri Ásgrímssyni margt upp að inna. Halldór er Íslendingur í allra bestu merkingu þess orðs; að honum standa sterkir, austfirskir stofnar og rætur hans liggja djúpt í frónskri jörð.

Halldór Ásgrímsson vann alltaf af heilindum fyrir Ísland. Vafalaust hefur honum stundum orðið á í messunni, en ávallt vildi hann vel og þess skyldu menn minnast - áður en þeir hallmæla honum - að Halldór gerði færri mistök á öllum sínum ferli en núverandi ríkisstjórn á einum degi.

Tilveran er undarlegur staður og stundum gerast tilviljanir sem gera mann gáttaðan. Í nótt dreymdi mig nefnilega Halldór Ásgrímsson! Ég var að labba upp eftir Laugavegi og hann kom hjólandi á reiðhjóli niður veginn, íklæddur skínandi svörtum leðurfatnaði, aðskornum buxum og blússu. Ég gleymdi þessum draumi þegar ég vaknaði en honum skaut upp í hugann er ég sá hann þarna í Kastljósinu. 

Halldór Ásgrímsson horfir um öxl yfir farsælan feril og góðan, og þegar ég sá hann þarna rólegan og háttvísan þá hvarflaði hugurinn til þeirra tíma, er vitrir menn og góðgjarnir voru hafðir í hávegum á Íslandi. 

Kannast ekki við handstýringu