Tveir glæsilegir kostir

Bjarni hefur ýmsa kosti umfram Kristján. Hann er yngri að árum og eins og málin standa er það tvímælalaust kostur. Hann er bráðmyndarlegur, smekkvís í klæðaburði og gæti orðið fyrsti formaður Sjálfstæðisflokksins til að draga að konur, því þær dæma þingmenn mjög eftir útlitinu. Hann er afar háttvís, kemur hvarvetna vel fyrir, tillitssamur, vel gefinn og vandvirkur, íhugull og fylginn sér.

En Kristján hefur líka kosti umfram Bjarna. Hann er alþýðlegri, sprottinn upp úr flórnum og sjávarslorinu eins og við hinir, hefur langa og farsæla stjórnunarreynslu - sem Bjarni hefur ekki.

Best hefði verið að allir þessir kostir væru sameinaðir í einum frambjóðanda en því er ekki að heilsa.

Hvorn kostinn landsfundarfulltrúar velja veit ég ekki - en hitt veit ég að Sjálfstæðisflokkurinn mun standa vel að vígi, því báðir eru kostirnir góðir.

Nýr formaður kosinn í dag

Geysilega sterkur foringi

Anders Fogh er firnasterkur leiðtogi og það yrði fengur að honum í NATO. Þetta ágæta bandalag hefur leikið ýmsum afleikjum undanfarin ár, td hefur það stækkað of ört og of mikið, mér fellur ekki þessi þráláti fjandskapur í garð Rússa og það nær ekki nokkurrri átt að láta Bandaríkjamenn ráða stefnunni því þar eru mestu klúðrarar mannkynssögunnar saman komnir. En Drési er maður raunsær og ég treysti honum vel til að stýra NATO.

Líf stjórnarinnar veltur á Fogh

Er eitthvað af viti í bæklingnum?

Já tvímælalaust. Á bls. 47 er stutt og hnitmiðuð grein sem heitir "Hvað á að gera og hvað skal varast?"  Fyrirsögnin er sótt til Lenins og hvað sem um þann fóla má segja verðum við að játa að eitt kunni hann: að breyta þjóðfélaginu. Í stað þess að berja saman meir en hundrað blaðsíður af sundurlausum kjaftavaðli hefði nefndin átt að setja saman 6-8 blaðsíður í stíl við þessa grein og láta þar við sitja.

Bráðfjörug ræða leiðtogans mikla

Það var gaman að sjá leiðtogann í banastuði og heyra hvernig hann reytti af sér brandarana og handlangaði kinnhestana til hægri og vinstri. Svona eiga sýslumenn að vera. Málsnilld og fyndni, ísköld alvara, skellihlátrar og gríðarþung undiralda. Guðsþakkarvert þegar menn á landsfundum hafa kjark til að mæla af munni fram eitthvað annað en mærð og smjaður því af slíku er alltaf miklu meira en nóg. Pólitísk orðræða verður að vera snörp og menn eiga ekki að kveinka sér undan aðfinnslum. Ég er með þennan Endurreisnar-bækling á borðinu hjá mér og víst er um það: ómerkilegur er hann greyið. Allar gömlu íhaldsklisjurnar flæða yfir bakka í þessu riti. Orðræðan er svo almenns eðlis að á henni er ekkert að byggja.

Nefndin var skipuð fyrir tveim mánuðum og átti að skila áliti um endurreisn atvinnulífsins. Enginn vitiborinn maður myndi styðjast við þetta plagg í þeim tilgangi. Plaggið er algerlega marklaust.

Landsfundarfulltrúar sem hafa gaman af Robert de Niro geta skoðað þetta heimsfræga myndskot úr Untouchables: http://www.youtube.com/watch?v=73EPp81C97M&NR=1

 

Vilhjálmur: Ómakleg ummæli

Stríð og friður

Verður er verkamaðurinn launanna og eftir þessa rispu þarf ég að taka mér gott og heilsusamlegt vetrarfrí. Verkefnin hafa hrannast upp og ég þarf að taka til hendi. Í bókastaflanum á borði mínu er Stríð og friður eftir Leo Tolstoy, enska útgáfan - sagan öll. Ég miða tímatal mitt við hana. Þegar ég loka þeirri bók mæti ég aftur til leiks með blogghnefann á lofti.

Takk fyrir skemmtunina!