Andast hefur á heimili sínu frægasta hundkvikindi Íslandssögunnar. Kertafleytingar á Tjörninni í kvöld. Blysför niður Laugaveginn. Jóhanna Sigurðardóttir leggur krans á leiði óþekkta hundsins. Svo  fara allir heim og gráta sig í svefn.

	Lúkas dauður
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er rétt hjá Lárusi að enginn tekur lengur mark á stjórnmálamönnum hvað þetta mál varðar, og eftir pöpulslega hegðun fréttamanna á Bessastöðum í dag verður erfitt að taka mark á blaðamönnum.

En nú er brýnt að okkar skörpustu heilar leggist á eina sveif og skýri út fyrir okkur kostina tvo: samninginn eða dómstólaleiðina. Ég fyrir mitt leyti hef alls ekki gert upp hug minn. Ég vil fyrst sjá nákvæman, málefnalegan samanburð á þessum tveim kostum og afleiðingum þeirra.

Hverjum er hægt að treysta til að gera slíkan samanburð? Þeir eru:  Indefence hópurinn, samninganefndin, Stefán Már og Lárus Blöndal. Vera má að einhvejir fleiri bætist í þennan hóp.

Hverjum er ekki hægt að treysta? Svari því hver sem vill, en ég fyrir mína parta mun ekki trúa orði framar af því sem þau skötuhjúin fordæmdu bera á borð, Jóhanna og Steingrímur. Þeim hefur frá upphafi verið fyrir munað að tala vitrænt um þetta mál og engar líkur til að á því verði nokkur breyting.

	Skýrir kostir í stöðunni
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Forsetinn hnyklaði upphandlegssvöðvana, leit glottandi til Jóhönnu og rak út úr sér tunguna. Hann er maður dagsins, hvort sem fólki líkar betur eða verr. Hann er áberandi stressaðri en fyrir ári síðan og fréttamenn að sama skapi ágengari. Sumir gerast jafnvel dónskir.

Er þessi synjun okkur til góðs? Í fyrra var ég ekki í vafa um að þjóðin ætti að hafna Svavars-samningnum. Almennt gildir sú regla að þjóðin á að hafna öllu sem frá Svavari Gestssyni kemur, hvort sem það er samningur, dóttir eða tengdasonur.

En staðan er flóknari núna. Atkvæðagreiðslan felur í sér að þjóðin velur á milli samninga og dómstóla. Og nú verða kunnáttumenn að leggja öll spil á borðið, uppræta allar efasemdir svo þjóðin geti af öryggi valið skásta kostinn.

	Forsetinn staðfestir ekki
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Getur forsetinn annað en hafnað þessum lögum? Hann hefur í tvígang hafnað lögum sem höfðu sterkan mótbyr með þjóðinni og það á svo sannarlega við um þennan samning. Íslendingar spöruðu 400 milljarða með því að kjósa gegn Svavars-samningnum. Við getum núna valið milli þess að semja eða fara dómstólaleiðina. Það er engan veginn augljóst hvor leiðin yrði auðfarnari.

Er ekki eðlilegt og sjálfsagt að fólkið fái að kjósa í svo geysi mikilsverðu máli? 

Ég hygg að forsetinn ætti að hafna þessum lögum og leyfa fólkinu að ráða. 

	Hvað gerir forsetinn?
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Merði Árnasyni er ýmislegt til lista lagt en þó eru honum mislagðar hendur. Hann er góður íslenskumaður en veitti enskuslettunni "sjitt" þegnrétt í tungunni með því að birta hana í Íslensku orðabókinni. Sú ráðstöfun var málfarslegt hermdarverk og honum verður seint fyrirgefið.

Það var gaman að sjá þá leiða saman hesta sína í gamla daga, Mörð og Hannes Hólmstein; báðir ágætlega gefnir og orðsnjallir. Því miður eru engir slíkir þættir sýndir lengur.

En það er  ljóður á ráði karlmanna ef þeir eru vondir við konur. Vigdís Hauksdóttir er gullfalleg kona, stórvel gefin, skörugleg og góður Íslendingur. Mörður ræðst að henni eins og mannýgt naut, hnoðast í henni og rekur í hana hornin uns veslings konan hrökklast kjökrandi út úr herberginu og klagar í Ástu.

Það er ekki nóg að biðja fallegu stúlkuna afsökunar. Mörður á að sýna af sér það karlmennsku bragð að segja af sér, hunskast úr nefndinni og láta kurteisari mann taka við formennskunni.

	Mörður biður Vigdísi afsökunar
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt